وقتی رَجَز می‌خوانْد میدان زیر و رو شد            کـوفـیِ تــرسـو بـاز هـم بـی‌آبـرو شـد

لـرزیـد مـیـدان زیـرِ پـاهایِ عـلـمـدار            صِفـِّیْن با تکـبیرِ حـیـدر رو به رو شد

در برقِ چـشمش قوّتِ تیغِ علی داشت            دسـتِ خـدا در آسـتـیـنی تـازه رو شـد

ارثِ امـیر الـمؤمـنین بر قـلبِ کین زد            ذکـرِ لـبِ زهـرا دمِ یـا حـیُّ و هـو شد

آبِ فرات از شرمِ لبهایش تَرَک خورد            شـطّـی خـمـارِ لحـظـۀ نابِ وضـو شد

سرمـایـۀ امُّ البـنـین لب تشـنه جان داد            کـوثر رسید و مادر و غمخوارِ او شد

در علقمه یا فاطمه گفت و زمین خورد            نـدبـه نـدایِ روضـه‌هایِ هـر گـلـو شد